Rouwen

In Paradisum

In paradisum deducant te angeli;

in tuo adventu suscipiant te martyres

et perducant te in civitatem sanctam Jerusalem.

Chorus angelorum te suscipiat

et cum Lazaro, quondam paupere,

aeternam habeas requiem.

Wat is dat eigenlijk: rouwen? Is het meer dan verdriet alleen? 
Vorige woensdag, de Dag van Nationale Rouw, was bijzonder. Op een respectvolle en ook emotionele manier leefden we mee met de nabestaanden. We hebben het gemis en het verdriet gezien. We maken natuurlijk niet hetzelfde mee als de nabestaanden, want rouw is een heel persoonlijke droefheid, maar we willen graag om hen heen staan. Het heeft indruk op me gemaakt en tegelijkertijd voel ik een soort eenheid.

In de rouwperiode kennen rooms-katholieken een mis met gebeden voor de doden: het requiem (de meeste protestanten bidden alleen voor de levenden, waaronder natuurlijk de nabestaanden). Bovenstaande Latijnse tekst is een onderdeel van het requiem.
Tijdens de kerkdienst op de Dag van Nationale Rouw werd dit In Paradisum van Fauré gezongen (klik hier, vanaf de 47ste minuut). 
In de opname hieronder het volledige Requiem van Fauré.




De vertaling (volgens Wikipedia):

Mogen de engelen u geleiden naar het paradijs;
dat de martelaren bij uw komst u zullen ontvangen
en u binnenleiden in de heilige stad Jeruzalem.
Moge het koor van de engelen u ontvangen
en moge u met Lazarus, eens een arme,
de eeuwige rust ontvangen.